De spiegel laat me regelmatig onomwonden weten
Hoe het zit met wat ik zie
Of beter: hoe het heeft gezeten
Of preciezer nog: hoe 't nooit meer zitten zal
De frisse blossen van destijds
Draagt nu mijn dochter op haar wangen
Zij is alles wat ik vroeger was, zo jong, zo onbevangen
Zij doet alles voor het eerst: verliefd zijn en verlangen
En wat zij nog gaat ontdekken, weet ik al
En daar sta ik voor de spiegel, kijk mezelf diep in m'n
Ogen en besef opeens in een klap

Je bent jaloers
Gewoon jaloers op wat je kwijt bent
Nu je zelf een grote meid bent
Die de waarde van de tijd kent
Die vergaat
Je bent jaloers
Je bent jaloers, gewoon jaloers nu je de prijs weet
Van wat soms het paradijs heet
Dat aanlokkelijk en stralend voor je dochter open staat

Je bent jaloers
Gewoon jaloers op dat vitale
Zo van: wat valt er hier te halen
We zullen later wel betalen
Nu nog niet
Je bent jaloers
Je bent jaloers, gewoon jaloers op al die grieten
Die nog zo schaamteloos genieten
Van de spanning die het leven ze in ruime mate biedt

Ach, jaloers op je eigen dochter
Dat is toch wel het laatste waar een moeder aan lijdt
Ik gun haar juist het beste
Wat er in de wereld te koop is
Geluk, vrede, tevredenheid
Jaloers, ach welnee

Dat heeft met jaloezie gewoon geen ene moer te maken
Ik kijk juist met ontroering naar die prille zoete zaken
Die ze allemaal een voor een ontdekken zal
En ik gun haar juist dat nachtelijk
Gebanjer door de straten
Je zult mij nooit of te nimmer
Moralistisch horen praten
En de keuze van haar vriend heb ik
Volledig haar gelaten
Maar waarom moet ze nou zo nodig met die kwal
En wanneer ze zachtjes zingt
Als ze zich optut voor een afspraak
En ik zie haar stralend zo de deur uitgaan

Je bent jaloers
Gewoon jaloers op wat je kwijt bent
Nu je zelf een grote meid bent
Die de waarde van de tijd kent
Die vergaat
Je bent jaloers
Je bent jaloers, gewoon jaloers nu je de prijs weet
Van wat soms het paradijs heet
Dat aanlokkelijk en stralend voor je dochter open staat

En dat moet afgelopen zijn